Bazen dünyanın adaletini sikesin gelir. Çünkü seni hüzünlendirir.

hayatımdaki herkezi kaybediyorum, bu şehre ilk geldiğim günkü gibiyim kelimenin tüm anlamıyla yalnız ve şimdi bu şehirden gitmek istiyorum, hemde herşeyden çook. Bütün kırgınlıklarımı, üzüntülerimi bu şehirde bırakıp arkama bakmadan gitmek. Zaman geçtikçe daha da çok ağrıma gidiyor olanlar, dayanma yeteneğim eksildi sanki.. Daha çok kızıyorum, eskiden hiç sinirlenmeyeceğim bir şey beni çıldırtıyor.. Farkındayım gitmenin zamanı geldi artık, yeni bir hayat benim ihtiyacım olan tek şey! İlk defa kaçmak istiyorum ki ben sevmem kaçmayı ve tabi birde kaçan insanları ama hangimiz zaman zaman olmaktan korktuğumuz kişi olmadıkki? Her uyandığımda dünde kaldı geçer bu üzerimdeki tanımı imkansız ruh hali diyorum olmuyor, daha da kötüye gidiyor olaylar. Kendimi artık bu şehre ait hissetmiyorum, gitmeliyim, gitmeliyim.. Nereye olduğunu bilmiyorum uzak olması yeterli, bu şehirde yaşamam gerekenler yaşandı, olanlar bana yetti arttı.. Kendimi yıpratıyorum, her gün biraz daha çıkıyorum ben olmaktan. Kendime uzak kaldım bu şehirde. Artık terketmeliyim. Sevdiğim her yerden o sokaktan, en sevdiğim banktan, uğruna yıllarıma hiçe saydığım adamdan, her şeyden vazgeçip terketmeliyim. Böylesi daha iyi olacak biliyorum,sadecebenim için değil her kez için. Kendimle beraber kaç bedeni de yordum bir bilseniz! Kaçını boğdum dertlerimle.. Öldüler, öldürdüler içimizdeydi bütün savaşlar ben kaybettim ve yenilgiyi hazmettim bu yüzden gitmeliyim. Nedene gerek duymuyorum birazda ben yaptım, hatta belkide tüm suç bende, bilmiyorum. Sadece gitmek istiyorum, geçmişimi terketmek. İçimdeki boşluğa bir kaç şarkı ve valiz sığdırıp, bu şehirden gitmek!..