Sokulmayan Laf Kadar İçte Kaldın Be Yavrum.

Of ulan varya ne zaman tamam işte bitti kıçı kırık yalnızlığın desem, bütün güzel düşüncelerim götümde patlıyor. Evet evet bildiğin ne kadar güzel düşüncelerim, hayellerim falan varsa, hayat bana hadi siktir oradan der gibi,  darmaduman ediyor. Halbuki ben gerçekten Cerrynin bu sefer doğru insan olduğuna inanmıştım, öylede olmalıydı. Ama yine her zamanki gibi boğazımda takıldı kaldı. Arayacağım deyipte bir türlü arayamamam da bunun bir nedeni olabilir tabiki. Ama sensin o salak ben bunu salaklığımdan yapmadım bir bildiğim vardı herhalde. Kendimin ağzına sıçayım. Dedim ki sabret kızım teyzen gelsin yeni kıyafetler almıştır, giyinip taş gibi gidersin yanına. Şu her zaman tavladığın bebelere benzemez bu çocuk, özel ilgi gerektirir. Demez olaydım! Hem neden öyle dedim ki? Hadi dedim diyelim neden kendi sözümü dinledim ki. Var ya yemin ederim ben böyle değildim eskiden, düzelir dedik olmadı, daha da bozdum kendimi. Neyse nerde kalmıştık? Heh aramayışımdan bahsediyordum. Ama asıl bomba Cerrynin bodruma evine geri dönmüş olması ve en önemlisi bana bunu söylememiş olması! İnsan bi uyarır sonuçta demi ama, hayel kurma ben gidicem, bizim asla veletlerimiz olmayacak, biz asla evlenmeyeceğiz falan desede olurdu, ama yok hayvan herif bana umudu kökledi sonrada siktir olup sırra kadem bastı. Bende kurduğum onlarca hayelle göt gibi ortada kaldım. Tam bir umutsuz vakayım, ama bu puştlarında allah belasını versin, sonuçta suç onların. Ben kusursuzum, mükemmelim onlar bok.